Van haar hoefde het niet. Gedoe allemaal en bovendien wist ze niet hoe dat beeldbellen werkte. Elkaar gewoon spreken door de telefoon was toch prima? 84 jaar, in het bezit van een smartphone, wel appjes sturen, maar dat beeldbellen, nee hoor, dat was echt niet nodig.
Totdat we het gewoon probeerden, via Whatsapp. Eerst moest ze heel hard lachen toen ze ons zag. En vervolgens kwamen er wat waterlanders, want ze miste ons gezichten toch zo. Of ze even haar kleinzoons mocht zien. En zijn de hondjes in de buurt?
Dus nu beeldbellen we bijna dagelijks. Elke nieuwe optie is een hobbel, eerst de mobiele telefoon, toen het appen en nu het beeldbellen. Maar telkens als ze over een bult heen is, is ze blij met wat er tegenwoordig allemaal kan. Ons moeder.
Wie mis je en zou je graag weer een keer zien? Beeldbel met elkaar! Elkaar zien en horen zorgt voor de broodnodige verbinding. Doe het gewoon, zelfs als de ander denkt dat het niet nodig is.
