Ook al heb ik genoeg werk liggen, ik zeg vaak geen nee tegen collega’s.
Vraag van Saar
“Ik durf vaak geen nee te zeggen. Voornamelijk op mijn werk. Wanneer mij wordt gevraagd om een nieuw project op te pakken, ook al heb ik genoeg werk liggen, vind ik het lastig om nee te zeggen. Ook als ik ergens mee bezig ben en een collega vraagt tussendoor of ik iets wil doen, ben ik geneigd om direct mijn collega te gaan helpen en mijn eigen werk aan de kant te schuiven. Hoe leer ik beter mijn grenzen aangeven en om vaker “nee” te zeggen?”
Hoi Saar,
Wat is dat soms toch verschrikkelijk lastig, om gewoon eens “nee” te zeggen.
Als er iets gedaan moet worden heb ik direct de neiging om de klus op te pakken. Ook al komt dit slecht uit. Maar als iemand mij wat vraagt dan voelt nee zeggen als falen. Of erger, dan deug ik misschien niet, ben ik een waardeloze collega en ook nog eens lui!
Wat doen we onszelf toch aan?!
Nee zeggen: je regels en overtuigingen
Blijkbaar hebben we allemaal bepaalde regels of overtuigingen bedacht die soms helpend zijn, maar die ons ook vreselijk in de weg kunnen zitten.
Stel ik ben op een feestje en ik heb even niemand om mee te praten, dan kan ik een overtuiging hebben dat niemand mij aardig vindt. Mijn brein heeft dus als regel bedacht dat ‘even met niemand praten’ gelijk staat aan ‘saai zijn’ of ‘dat anderen mij niet mogen’. Even geen gesprekspartner hebben, is op zich helemaal niet pijnlijk. Het is gewoon zo. Dit geldt ook voor nee-zeggen. Vaak zitten er bepaalde overtuigingen over jezelf achter, waardoor je een ja-zegger bent. Technisch gezien is nee-zeggen helemaal niet moeilijk. Sterker nog, volgens mijn moeder was dit mijn eerste woordje en was ik kampioen in nee-zeggen. Het is het denken hierover wat het zo ingewikkeld maak, de overtuigingen die je hebt. Mij heeft het erg geholpen om de gedachtes die ik op dat moment heb minder serieus te nemen. Nadenken over dat nee zeggen geen optie is, zorgt voor onrust. Het nee zeggen op zich is niet het probleem, maar het is gekoppeld aan onderliggende angsten die maken dat het niet lukt.
Geloof niet alles wat je denkt, is mijn favoriete wandtegeltje.
Onderzoek eens welke overtuiging er bij jou achter zit? Wat denk je dat mensen van je denken als je nee zou zeggen? Hoe zou het zijn wanneer jij jouw onderliggende angsten een keer héél erg vergroot. Maak dus jouw ‘luiheid’, ‘arrogantie’, ‘saaiheid’, ‘sociale beperktheid’ of misschien ‘domheid’ eens als een extreem belangrijk onderdeel van jezelf. Het helpt al als je je hier bewust van wordt. Probeer eens 2 minuten lang achter elkaar jouw angst hardop te zeggen en herhalen: ‘Ik ben lui, ik ben lui, ik ben lui…’. Het zou mij niets verbazen dat deze woorden na twee minuten helemaal niet zoveel betekenis meer hebben. Het zijn ineens maar gewoon woorden. Ze zeggen niets meer over jou als persoon.
Een andere leuke oefening is om heel erg vaak nee te zeggen. Gewoon eigenlijk bij alles. Het kan zijn dat je brein op tilt slaat en heel hard gaat roepen ‘dan sta ik voorschut!’. Durf maar voor schut te staan.
Wat je ook kunt doen is ‘tijd kopen’. Even wat ruimte maken. Zeggen dat je nog niet zeker weet of je het kan doen. Dat je eerst even in je agenda moet kijken, moet overleggen met de manager, even na wil denken of er niet een geschikter persoon is, et cetera. Dat geeft ruimte of om het te gaan doen, of om gewoon nee te zeggen. (En weet je wat er dan gebeurt…heel vaak is het dan niet meer nodig, omdat ze het zelf al hebben gedaan of iemand anders hebben gevonden.)
Nee-zeggen kun je echt leren. Heel veel succes!
Met vriendelijke groet,
Hoe denk jij erover?
Deel jouw eigen ervaring hieronder: dat helpt jou en anderen.