Ik woon in het centrum van Eindhoven. In een buurtje met allemaal jaren ’30 huisjes. Hier leef ik samen met mijn man, twee puberzoons en twee hondjes.
Rustige plekjes
Ik heb geen klagen hoor. Zelfs niet nu we 24 uur per dag, zeven dagen per week op elkaars lip zitten. De jongens kunnen het goed vinden samen, ze hebben hun schoolwerk, ze gamen, ze knappen fietsen op en ze sporten met elkaar. Man werkt overdag op zolder, maar is nogal praatlustig als hij naar beneden komt voor koffie of lunch. Wegens ruimtegebrek heb ik geen vaste werkplek. Dus ik zwerf met mijn laptop door het huis, op zoek naar rustige plekjes om me te kunnen concentreren. Op straat is veel herrie, want ze zijn op de hoek een gebouw aan het neerzetten. We hebben buren waar veel ruzie is. En er is een oudere buurvrouw die niet om kan gaan met veranderingen en regelmatig in paniek aan de deur staat. Uit tuinen klinkt muziek waar ik nou niet echt vrolijk van wordt. En ’s avonds zitten mijn mannen met de hondjes op de bank te Netflixen of te gamen.
Voller dan vol
Mijn hoofd loopt om en zit voller dan vol. Ik ben van nature wat introvert en gedij goed op rustige, stille momenten. Maar doordat ik voortdurend ‘aan’ sta, voel ik me de laatste weken nogal gestrest.
Afgelopen week ben ik naar filmpjes gaan kijken over omgaan met stressvolle situaties. Wat gebeurt er in mijn lijf en hoe kan ik mentaal gezond blijven (de filmpjes van Erik Scherder zijn trouwens een aanrader)? De kunst is om je ‘resetknop’ te vinden.
Ontspan je brein
Ik heb een paar dingen ontdekt waar een vol brein van ontspant:
- Sociale contacten/empathie. Ehm, dit zit in ons huishouden wel snor. Maar mocht je veel in je uppie zitten, zoek dan mensen op (virtueel!) waar je blij van wordt om even mee te kletsen.
- Muziek luisteren. Ik ga ’s avonds lekker naar zolder om muziek te luisteren. Hier staat ons bed en boven het bed zit een dakraam. Ik kijk dan naar de voorbijglijdende wolken.
- Bewegen. Nu hebben we twee hondjes, dus ik probeer te wandelen als er weinig mensen zijn. Ik begrijp dat het vooral om dingen gaat die je stresssysteem niet aanjagen.
- Iets leren schijnt een echte breinfixer te zijn. Anderhalf jaar geleden ben ik voorzichtig begonnen met ukelele spelen. Maar op een gegeven moment komt de klad er weer in. Ik ga het stof er weer vanaf blazen en spelen.
- Slaap! Over breinfixers gesproken. Ik ga rond 22.30 naar bed en sta om 7.00 op.
Tot slot. Op mijn werkplek is nu niemand. Dus twee keer per week ga ik naar het terrein van de Grote Beek. Het is daar zo rustig dat ik gewoon mijn eigen gedachten weer hoor.